Tamamlanmamış Mektup

Buraya tekrar gelmem sanıyordum bu yeni sayfayı hiç çevirmemek üzere bırakmıştım kalemi elimden. Eğer yazmazsam seni düşünmezdim.

434 gündür bir cümle bile yazmadım. Her yazmadığım cümle beni, sana bir adım daha yaklaştırdı ya da ben öyle sandım. Çünkü sen yürüdün ben sana koşsam da yetişemedim, yazamadığım her satır da bana yük olarak kaldı.

Şimdi bu cümleleri ne sana ne de kendime yazıyorum.

Sanırım insanlar haklıydı duygularımızı da düşüncelerimizi de susturamıyormuşuz. İçten içe bizi kemirip hasta ediyorlarmış. Kim demiş, diye sorma herkesin dediğini aklımda nasıl tutayım. Senin sesinden duymadıysam. Burada bir süre durup sesini en son ne zaman duyduğumu düşüneceğim. Çünkü içimin en son ne zaman ısındığını hatırlamıyorum.

Sana daha önce de demiştim ne zaman seni düşünmeye başlasam kafamın içindeki insanlar toplanıp yola çıkıyor, onları uyandırmamak için parmak uçlarımda gidiyorum düşünmeye, diye. Onları uyandırmadığım bir günüm olmadı. Kafamın içindeki insanlar senden bana hiç gelmedi.

Tüm yollarını ezbere bildiğim halde ben de sana hiç gelemedim.

Ve ben cümleleri sadece senin için yazdım. Yarın da senin için yazacağım. Hatta yazmadığım her cümleyi senin için kuracağım. Sen hiç duymayacaksın bense hiç bilmediğin bir yerde senden gelmeyecek mektubu bekleyeceğim.